75. jubileusz kopca Piłsudskiego

6 sierpnia obchodzono 75. rocznicę usypania kopca Józefa Piłsudskiego, zlokalizowanego na krakowskim Sowińcu. Pomnik, zwany często Mogiłą Mogił, jest największym w Polsce tego typu obiektem – według najnowszych pomiarów ma blisko 34 m wysokości i 110 m średnicy u podstawy.

Budowę kopca (z inicjatywy Związku Legionistów Polskich) rozpoczęto w 1934 r. – w 20. rocznicę wymarszu I Kompanii Kadrowej z krakowskich Oleandrów. Wówczas, ze względu na powódź jaka nawiedziła Małopolskę, udało się jedynie wmurować kamień węgielny. Później zaczęła do Krakowa przybywać ziemia z 4 tys. pól bitewnych i miejsc kaźni Polaków (z lat 1794-1989) rozsianych po kraju i za jego granicami. Co ciekawe, historycy nie są w stanie powiedzieć skąd dokładnie przywieziono ziemię złożoną w kopcu. Większość rzeczy, które dotyczyły kopca, zaginęły. Los dokumentów nie jest znany, a urny zostały przez władze komunistyczne przekazane na złom i zachowało się ich tylko kilka – podała Iwona Fischer z Archiwum Państwowego w Krakowie. Zachował się natomiast krótki film, nakręcony podczas usypywania kopca.

Usypywanie kopca ukończono 9 lipca 1937 r.  Późniejsze losy tego pomnika pokazały, że wykorzystana przy jego usypywaniu ziemia była nieodpowiednia. Fakt, że zbyt szybko nasiąkała wodą spowodował, że kilkukrotna wymiana zewnętrznej powierzchni kopca była nieunikniona. Mimo to kopiec przetrwał nie tylko klęski żywiołowe, ale przede wszystkim II wojnę światową (gdy Hans Frank nakazał zrównanie budowli z ziemią) i okres powojenny (kiedy władze komunistyczne starały się wymazać kopiec Piłsudskiego ze świadomości społeczeństwa, usuwając jego nazwę z przewodników turystycznych i planu miasta).