Grunty chronione: kiedy mamy prawo do ulgi?

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że właścicielom gruntów położonych na terenie parku krajobrazowego nie przysługuje zwolnienie z podatku od nieruchomości. W kategorii obszarów chronionych, które są zwolnione z opłaty podatkowej, ustawodawca przewidział bowiem wyłącznie działki i obiekty zlokalizowane w granicach parków narodowych i rezerwatów przyrody.

Wyrok sądu dotyczył skargi kasacyjnej złożonej przez właścicieli domku letniskowego położonego na obszarze ochrony ścisłej (park krajobrazowy), wobec których nie zastosowano ulgi określonej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Przypadek został rozpatrzony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który ustalił, ze zwolnienie od podatku mogłoby przysługiwać wnioskodawcom pod warunkiem, że działka dodatkowo stanowiłaby część parku narodowego lub rezerwatu przyrody. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał tę decyzję. Jak czytamy w uzasadnieniu wyroku:

W myśl tego przepisu zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub krajobrazową, a także budynki i budowle trwale związane z gruntem, służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody – w parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody. Z literalnej interpretacji art. 7 ust. 1 pkt 8 u.p.o.l. wynika jednoznacznie, że zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają wyłącznie grunty znajdujące się na terenach parków i rezerwatów. Oznacza to, że nawet jeżeli grunt objęty jest ochroną (np. leży w otulinie parku lub rezerwatu), aby mógł korzystać ze zwolnienia, musi być położony w parku lub rezerwacie.