Polaków teoretycznie nie stać na własne mieszkanie

Jednym ze wskaźników dostępności mieszkań jest relacja ich cen do zarobków. Niestety, z danych, które serwują nam statystycy, wynika, że z tą dostępnością jest w Polsce coraz gorzej, szczególnie w największych aglomeracjach - podaje „Gazeta Wyborcza”. Powodem jest gwałtowny wzrost cen mieszkań. Mieszkaniec Warszawy o miesięcznych zarobkach 3 tys. zł brutto, może liczyć na kredyt w wysokości ok. 180 tys. zł. Problem w tym, że za taką kwotę nie kupi się dziś nawet kawalerki, a jeszcze na początku 2006 r. można było za nią nabyć dwupokojowe mieszkanie. Tak samo jest w całej Polsce - czytamy. Wzrost cen nieruchomości sprawia, że coraz mniej osób na nie stać i nawet bardziej elastyczne propozycje banków nie są w stanie tego zrekompensować.

Duży wpływ na nasz rynek nieruchomości wbrew pozorom miała emigracja - zauważa „Gazeta Wyborcza”. Po pierwsze, do Polski zaczęły płynąć pieniądze, które w dużym stopniu zostały zainwestowane w nieruchomości. Szacuje się, że tylko w 2006 r. emigranci przysłali do Polski 6 mld dolarów. Po drugie, emigranci, mając udokumentowane dochody, zaciągają kredyty i kupują nieruchomości z myślą o powrocie do kraju. I wreszcie po trzecie, żeby zatrzymać pracowników, pracodawcy zaczęli im podnosić pensje. Dzięki temu wzrosła zdolność kredytowa tych, którzy do niedawna zarabiali najmniej i mogli jedynie pomarzyć o własnym lokum. A dziś mają możliwość zaciągnięcia kredytu na ten cel. Zatem siła nabywcza Polaków na rynku mieszkaniowym nie jest aż taka zła, jak wskazują na to dane statystyczne dotyczące wynagrodzeń i cen mieszkań. Gdyby zdolność kredytowa Polaków w relacji do cen mieszkań istotnie się pogorszyła, to te ceny spadałyby, a takiego zjawiska na skalę masową na razie nie obserwujemy.

Dalszy wzrost wynagrodzeń połączony ze spadkiem stopy bezrobocia dodatkowo poszerzy krąg nabywców mieszkań - twierdzi „Gazeta Wyborcza”. Jeśli oprocentowanie kredytów radykalnie nie wzrośnie, ceny mieszkań co najmniej utrzymają się na dotychczasowym poziomie, a bardziej prawdopodobny jest ich umiarkowany wzrost w granicach 5-10 proc. rocznie. Ponadto nastąpi raczej coraz większe rozwarstwienie cen. Osoby o niższych zarobkach będą zmuszone do kupowania nieruchomości o niższym standardzie na rynku wtórnym. Wydawałoby się, że kiedy zarobki nie nadążają za gwałtownie rosnącymi cenami mieszkań, popyt na nie powinien maleć. Nie w Polsce!